پاویون بارسلون

یکی از مسائل مهم و اساسی در این پروژه مفهوم سیرکولاسیون است که از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
که معمار توانسته به بهترین نحو حس حرکت را در مخاطب ایجاد کند و به واسطه آن به کشف فضاهای گوناگون دست پیدا کند.
این حس توسط مسیری تعریف شده است که به مخاطب امکان دیدن سکانس ها و رویدادهای متفاوت را می دهد.
حرکتی آزادانه در فضاهای داخلی بر خلاف تصوری که مخاطب از خارج بنا دارد.
حرکت آزادانه درون به سبب وجود عناصر سیال، دیوارهایی که نقش محصور کردن فضا را ندارند بلکه به عنوان عنصری در جهت ایجاد فضایی پویا و شفاف هستند که مسیر حرکتی مخاطب را سازماندهی می کند.

پاویون بارسلون/ معمار /سیرکولاسیون/ حس حرکت/ آزادانه /عناصر_سیال فضای_پویا شف

 

عناصر داخلی به شکلی غیر قرینه چیدمان شده اند و در انتخاب مسیر توسط مخاطب تاثیرگذارند.
بطوریکه او را در شرایطی متفاوت در هنگام ورود به بنا به سبب گذر از مسیری به مستقیم و مواجه شدن با مسیری با تعریف جدید قرار میدهد.

عنصر دیگری که در این پروژه وجود دارد سکویی است که بنا بر روی آن قرار گرفته است
و به عنوان بستری برای عناصری چون دیوارها، ستون ها و سقف است که می تواند تشابهی نزدیک با بناهای روم و یونان باستان داشته باشد.
وجود این سکو نیز به درک بازدید کنندگان کمک می کند.

پاولیون بارسلون

برخلاف ویلا ساووا که در سطح بالاتری از زمین قرار گرفته توسط عنصر سکو به زمین دوخته شده است.

نکته جالب توجه در این پروژه استفاده از رنگ و بافت است،
که نه تنها به عنوان تزئین بلکه کاملا آگاهانه و بصورت عملکردی شکل گرفته است،
جایی که عملکرد تغییر میکند رنگ هم به تبع آن تغییر می کند.
مصالح استفاده شده نیز به مانند روم و یونان باستان از سنگ تراورتن می باشد

در مجموع می توان گفت طراح پاولیون بارسلون به مخاطبش به عنوان جزیی از طرحش نگاه می کند

و توانسته به بهترین نحو پاسخگوی نیاز مخاطب خود باشد
همچنین این بنا در عین اینکه روایتگر تاریخ است، متناقض آن نیز می باشد و با فرهنگ جدید در عصر جدید کاملا هماهنگ است.

پاویون بارسلونا یا غرفه بارسلونا (به انگلیسی: Barcelona Pavilion)، طراحی شده توسط لودویگ میس ون در روهه، غرفه آلمان برای نمایشگاه بین‌المللی ۱۹۲۹ در بارسلونا، اسپانیا است.