رابطه سینما و طراحی شهری

رابطه سینما و طراحی شهری

ارتباط بین سینما و طراحی شهری فراتر از خویش ذات آن­هاست.

سینما که در آن تخیل بی­حد و مرز است می­تواند ابزاری برای تحول معماری و متعاقباً طراحی شهری باشد.
سینما می­تواند به نقد معماری و محیط مصنوع بپردازد و زیبایی بسیاری از فیلن­ها مرهون همین نکته است.
فیلم­سازان توان آن را دارند که قوه درک بیننده را تحت تأثیر قرار دهند و داشتن پیرامونی معمارانه­ تر را به افسون فیلم، به آرزو خواست بینندگان تبدیل کند.

انتقاد از قدرت بیشترین سهم را در سینما پیدا کرده است.یکی از اولین شمایل­های قدرت در فیلم­ها و البته موثرترین آن­ها تصویر شهر است .

سینما نزدیک­ترین هنر به زندگی مردم هرجامعه می­باشد و واقعی­ ترین و بیشترین تأثیر را از تحولات اجتماعی هر فرهنگ پذیرا می­باشد
و مکانی است که امکان تعاملات اجتماعی را برای گروه­ های و افراد مختلف فراهم می­سازد.

رابطه سینما و طراحی شهری/ محیط /سینما/طراحی شهری/روابط اجتماعی /هنر /معماری و سینما /تماشاخانه ها/ پیاده¬روها/ پاتوق¬ها /تعاملات اجتماعی

فضای شهری
فضای هم به عنوان ارتباط دهنده متقابل رفتارها و روابط تعریف کننده­ی هویت مکانی،
و دربرگیرنده ­ی فردیت اجتماعی انسان­ها است و همچنین شکل­دهنده­ی روابط اجتماعی بین افراد جامعه همانطور که مشخص می­شود،
هم سینما و هم فضای شهری، هر دو تعریف کننده­ی فضایی اجتماعی­اند و شکل دهنده­ی روابط بین افراد جامعه،
فرد در محیط سینما خواص یک محیط اجتماعی را بدست می­آورند،
همان­گونه که در یک فضای شهری، زمینه­ی ارتباط و معاشرت افراد فراهم می­شود.

این فضاها بستری را ایجاد می­کنند که روابط اجتماعی و حیات مدنی در آن جریان می­یابد. یکی از فصول مشترک شهر، معماری و سینما، فضا است.

فضا در هر سه­ی این­ها به وسیله «شخصیت» ساخته می­شود و ویژگی مهم این فضا در جهان امروز، دادن حق انتخاب به تماشاگر است.

در انتخاب کردن، اولین قدرت انسان در فضای آزاد است.
در دوران مدرن به مخاطب اجازه داده می­شود همچون یک شخصیت با اراده، انتخاب کند.

در این شرایط این انسان است که به عملکرد و استفاده از فضا در معماری و شهر تعریف می­بخشد و هم او در درک فیلم و سینما، مشارکت می­کند.

در نتیجه معمار امروز سعی می­کند بنایی طراحی کند که دعوت کننده باشد و نه مقهور کننده.

در سینما نیز کارگردان خود را از سینما حذف می­کند.
از لانگ شات استفاده می­کند و تماشاگر را مختار می­گذارد که درام را خودش در صحنه بسازد
و اگر تمایل داشت با قهرمان یا شخصیت فیلم، هم ذات پنداری کند.

رابطه سینما و طراحی شهری/ محیط /سینما/طراحی شهری/روابط اجتماعی /هنر /معماری و سینما /تماشاخانه ها/ پیاده¬روها/ پاتوق¬ها /تعاملات اجتماعی

هدف از امکان انتخاب در فضای شهر، معماری و سینما را می­توان گفت و گو، مشارکت و آشنایی دانست.

فضای عمومی، فضایی غیر از فضای خصوصی (خانه) و فضای دولتی (ادارات، محل­کار) است.

همه هنرها، از جمله هنر معماری و سینما در پی کشف و شناخت این فضا هستند چراکه انسان در این فضا ابعاد مهم و پیچیده ­ای از شخصیت خود را بروز و یا شکل می­دهد که نه در فضای خصوصی می­گنجد و نه در فضای دولتی. حوزه­های عمومی مکان­هایی مانند تماشاخانه­ها، پیاده ­روها، پاتوق­ها و غیره هستند.

در ایران فضاهای عمومی بسیار محدود است. این امر، انسان انتخاب­گر عصر جدید را دچار مشکل می­کند.

این کمبود فضاهای عمومی، هم در معماری و هم در سینمای ما تأثیر گذاشته است و فضاهای خصوصی و دولتی را نیز دچار اختلال کرده­است.

در نتیجه از فرد ایرانی در هریک از این مکان­ها، رفتارهایی سر می­زند که به هیچ کدام از این حوزه­ها تعلق ندارد. بنابراین این سه حوزه، اشتراک بسیاری با هم دارند.

هنرمند در هر دو رشته­ ی معماری و سینماگری، باید هم در حرفه خود استعداد داشته باشد، و هم مجهز به مهارت­های فنی کار باشد؛ و مهم­تر آن که بتواند این دو جنبه را با ویژگی­های فرهنگی جامعه­ی خود تلفیق کند

. به قول دیوید چوتنام، تهیه کننده فیلم و مدیر دانشکده ملی سینمای بریتانیا: «وقتی معماری به عنوان عام­ترین شکل هنر با سینما ارتباط برقرار می­کند، جذاب­ترین پیوند هنری رخ می­دهد ….».

که می­تواند شامل کاربری­های سینمایی، تجاری و خدماتی در فضای شهری، باشد.

با این منظور که ساکنان شهر، برای خروج از انزوای آپارتمان­نشینی و دسترسی به فضاهایی بازتر و تعاملی آزادتر، به محیط­هایی روی آورند، که امکان ملاقات­های عمومی و گفتگوهای غیررسمی را با هزینه­ های کمتری فراهم آورد.

حضور در این عرصه­ ها فرد را از دایره­ی تنگ خانوادگی یا خویشاوندی بیرون می­کشد و نمونه­های بیشتری از شیوه­ های اندیشه و عمل را در معرض تجربه­ی آنان قرار می­دهد.

فضای عمومی صحنه­ای است که بر روی آن نمایش زندگی جمعی در معرض دید قرارمی­گیرد.

تمامی سعی براین خواهد بود تا با شناخت خصوصیات پردیس­های سینمایی از جنبه­های مختلف بررسی کمبودهای موجود،

و همچنین مطالعه عوامل موثر در طراحی این­گونه مجموعه­ ها، و درگیر کردن این عوامل با مسائل و تفکرات معماری،

بنایی شاخص طراحی گردد، که با بهترین امکانات و فن­آوری نوین کشور ساخته شود و به عنوان یک بنای فرهنگی در مقیاس شهری،

تا سال­های متمادی برای شهروندان دارای پیامی مثبت باشد و علاوه برپاسخگویی به نیازهای عملکردی، بتواند فضاهایی متنوع، دلپذیر و معمارانه، بوجود آورد.